Toen het schuren van de windsels
ondraaglijk werd, de schrijn
van de altijd eendere loop der dingen
van het zich almaar plooien en schikken
en lijdzaam verschrompelen, toen

pelde zij zich los uit de windingen
van haar bestaan en liet zich waaghalzend
vallen in de ruimte van het licht

wist zich opeens gedragen
door eigen kracht