Vannacht zag ik je weer na vijftien jaar
je was jonger geworden en wachtte mij op
in een straat zonder huizen of verkeer
niets stond er meer tussen ons in
dan de dichte afstand van het licht

ik zag hoe je naar me lachte - je hoofd
een beetje schuin om mij weer over te halen - 
en hoe je zwaaide met je overvolle tas alsof
er in die oude pakjes iets nieuws voor mij was

maar ik had enkel oog voor je armen, je gezicht
dat in dit strijklicht liever leek dan ooit
rook de vergeten geur weer van je huid
en wachtte maar
en wachtte
op dat ene verlossende gebaar

zo stonden wij als vanouds tegenover elkaar
in dezelfde muren van schroom gevangen:
twee torens van verlangen